ຄະນະກໍາມະ papal ທີ່ໃຈກວ້າງເຮັດໃຫ້ Rome ເປັນແມ່ເຫຼັກສໍາລັບ sculptors ໃນອິຕາລີແລະໃນທົ່ວເອີຣົບ. ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ຕົກແຕ່ງໂບດ, ສີ່ຫຼ່ຽມມົນ, ແລະ, ເປັນຈຸດພິເສດຂອງ Rome, ນ້ໍາພຸໃຫມ່ທີ່ນິຍົມທີ່ສ້າງຂຶ້ນໃນທົ່ວເມືອງໂດຍ Popes. Stefano Maderna (1576–1636), ດັ້ງເດີມມາຈາກ Bissone ໃນ Lombardy, ກ່ອນຫນ້າການເຮັດວຽກຂອງ Bernini. ລາວໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນການເຮັດວຽກຂອງລາວເຮັດການຫຼຸດຜ່ອນຂະຫນາດຂອງວຽກງານຄລາສສິກໃນທອງເຫລືອງ. ວຽກງານຂະຫນາດໃຫຍ່ຂອງລາວແມ່ນຮູບປັ້ນຂອງ Saint Cecile (1600, ສໍາລັບສາດສະຫນາຈັກ Saint Cecilia ໃນ Trastevere ໃນ Rome. ຮ່າງກາຍຂອງໄພ່ພົນແມ່ນ stretched ອອກ, ຄ້າຍຄືວ່າມັນຢູ່ໃນ sarcophagus, evoking ຄວາມຮູ້ສຶກຂອງ pathos ໄດ້. ]

ຊ່າງແກະສະຫຼັກຊາວໂຣມັນຄົນສຳຄັນອີກຄົນທຳອິດແມ່ນ Francesco Mochi (1580–1654), ເກີດຢູ່ໃນເມືອງ Montevarchi, ໃກ້ກັບເມືອງ Florence. ລາວໄດ້ສ້າງຮູບປັ້ນນັກຂີ່ມ້າທອງແດງອັນສະເຫລີມສະຫລອງຂອງ Alexander Farnese ສໍາລັບສີ່ຫຼ່ຽມໃຫຍ່ຂອງ Piacenza (1620-1625), ແລະຮູບປັ້ນຂອງ Saint Veronica ສໍາລັບ Saint Peter's Basilica, ມີຄວາມຫ້າວຫັນທີ່ນາງເບິ່ງຄືວ່າຈະໂດດອອກຈາກບ່ອນພິເສດ. ]

ຊ່າງແກະສະຫຼັກ Baroque ຂອງອິຕາລີທີ່ໂດດເດັ່ນອື່ນໆລວມມີ Alessandro Algardi (1598-1654), ເຊິ່ງມີຄະນະກໍາມະໃຫຍ່ຄັ້ງທໍາອິດແມ່ນອຸບໂມງຂອງ Pope Leo XI ໃນ Vatican. ລາວໄດ້ຖືກພິຈາລະນາເປັນຄູ່ແຂ່ງຂອງ Bernini, ເຖິງແມ່ນວ່າວຽກງານຂອງລາວແມ່ນຄ້າຍຄືກັນໃນແບບ. ວຽກງານທີ່ສໍາຄັນອື່ນໆຂອງລາວລວມມີການແກະສະຫຼັກຮູບປັ້ນຂະຫນາດໃຫຍ່ຂອງການປະຊຸມ legendary ລະຫວ່າງ Pope Leo I ແລະ Attila the Hun (1646-1653), ເຊິ່ງ Pope ໄດ້ຊັກຊວນ Attila ບໍ່ໃຫ້ໂຈມຕີ Rome.[10]

ຊ່າງແກະສະຫຼັກຊາວ Flemish François Duquesnoy (1597-1643) ແມ່ນອີກຮູບໜຶ່ງທີ່ສຳຄັນຂອງ ບາໂຣກ ອິຕາລີ. ລາວເປັນເພື່ອນຂອງນັກແຕ້ມ Poussin, ແລະເປັນທີ່ຮູ້ຈັກໂດຍສະເພາະສໍາລັບຮູບປັ້ນຂອງລາວ Saint Susanna ທີ່ Santa Maria de Loreto ໃນ Rome, ແລະຮູບປັ້ນຂອງລາວ Saint Andrew (1629-1633) ຢູ່ Vatican. ພຣະອົງໄດ້ມີຊື່ວ່ານັກປະຕິມາກໍາລາຊະວົງ Louis XIII ຂອງປະເທດຝຣັ່ງ, ແຕ່ໄດ້ເສຍຊີວິດໃນປີ 1643 ໃນລະຫວ່າງການເດີນທາງຈາກ Rome ໄປປາຣີ.[11]

ຊ່າງແກະສະຫຼັກຫຼັກໃນຍຸກທ້າຍລວມມີ Niccolo Salvi (1697–1751), ວຽກງານທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍທີ່ສຸດແມ່ນການອອກແບບຂອງນ້ໍາພຸ Trevi (1732-1751). ນ້ຳພຸຍັງບັນຈຸຜົນງານທີ່ສົມກຽດໂດຍຊ່າງແກະສະຫຼັກ Baroque ທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງອີຕາລີຄົນອື່ນໆ, ລວມທັງ Filippo della Valle Pietro Bracci, ແລະ Giovanni Grossi. ນໍ້າພຸ, ໃນຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ຄວາມສະຫງ່າງາມ, ເປັນຕົວແທນຂອງການກະທໍາສຸດທ້າຍຂອງແບບ Baroque Italian.[12]