ຄະ ນະ ກໍາ ມະ papal ອັນ ໃຫຍ່ ຫຼວງ ເຮັດ ໃຫ້ Rome ເປັນ ແມ່ ເຫຼັກ ສໍາ ລັບ ການ sculptors ໃນ ອີ ຕາ ລີ ແລະ ທົ່ວ ເອີ ຣົບ.ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ຕົກແຕ່ງໂບດ, ສີ່ຫຼ່ຽມມົນ, ແລະ, ເປັນຈຸດພິເສດຂອງ Rome, ນ້ໍາພຸໃຫມ່ທີ່ນິຍົມທີ່ສ້າງຂຶ້ນໃນທົ່ວເມືອງໂດຍ Popes.Stefano Maderna (1576–1636), ດັ້ງເດີມມາຈາກ Bissone ໃນ Lombardy, ກ່ອນຫນ້າການເຮັດວຽກຂອງ Bernini.ລາວໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນການເຮັດວຽກຂອງລາວເຮັດການຫຼຸດຜ່ອນຂະຫນາດຂອງວຽກງານຄລາສສິກໃນທອງເຫລືອງ.ວຽກງານຂະຫນາດໃຫຍ່ຂອງລາວແມ່ນຮູບປັ້ນຂອງ Saint Cecile (1600, ສໍາລັບສາດສະຫນາຈັກ Saint Cecilia ໃນ Trastevere ໃນ Rome. ຮ່າງກາຍຂອງໄພ່ພົນແມ່ນ stretched ອອກ, ຄ້າຍຄືວ່າມັນຢູ່ໃນ sarcophagus, evoking ຄວາມຮູ້ສຶກຂອງ pathos ໄດ້. ]

ຊ່າງແກະສະຫຼັກຊາວໂຣມັນຄົນສຳຄັນອີກຄົນທຳອິດແມ່ນ Francesco Mochi (1580–1654), ເກີດຢູ່ໃນເມືອງ Montevarchi, ໃກ້ກັບເມືອງ Florence.ລາວໄດ້ສ້າງຮູບປັ້ນນັກຂີ່ມ້າທອງສຳລິດທີ່ສະເຫລີມສະຫລອງຂອງ Alexander Farnese ສໍາລັບສີ່ຫຼ່ຽມໃຫຍ່ຂອງ Piacenza (1620-1625), ແລະຮູບປັ້ນຂອງ Saint Veronica ສໍາລັບ Saint Peter's Basilica, ມີຄວາມຫ້າວຫັນທີ່ນາງເບິ່ງຄືວ່າຈະໂດດອອກຈາກບ່ອນພິເສດ. ]

ຊ່າງແກະສະຫຼັກ Baroque ຂອງອິຕາລີທີ່ໂດດເດັ່ນອື່ນໆລວມມີ Alessandro Algardi (1598-1654), ເຊິ່ງມີຄະນະກໍາມະໃຫຍ່ຄັ້ງທໍາອິດແມ່ນອຸບໂມງຂອງ Pope Leo XI ໃນ Vatican.ລາວໄດ້ຖືກພິຈາລະນາເປັນຄູ່ແຂ່ງຂອງ Bernini, ເຖິງແມ່ນວ່າວຽກງານຂອງລາວແມ່ນຄ້າຍຄືກັນໃນແບບ.ວຽກງານທີ່ສໍາຄັນອື່ນໆຂອງລາວລວມມີການແກະສະຫຼັກແກະສະຫຼັກຂະຫນາດໃຫຍ່ຂອງການປະຊຸມ legendary ລະຫວ່າງ Pope Leo I ແລະ Attila the Hun (1646-1653), ເຊິ່ງ Pope ໄດ້ຊັກຊວນ Attila ບໍ່ໃຫ້ໂຈມຕີ Rome.[10]

ຊ່າງແກະສະຫຼັກຊາວ Flemish François Duquesnoy (1597-1643) ແມ່ນອີກຮູບໜຶ່ງທີ່ສຳຄັນຂອງ ບາໂຣກ ອິຕາລີ.ລາວເປັນເພື່ອນຂອງນັກແຕ້ມ Poussin, ແລະເປັນທີ່ຮູ້ຈັກໂດຍສະເພາະສໍາລັບຮູບປັ້ນຂອງລາວ Saint Susanna ທີ່ Santa Maria de Loreto ໃນ Rome, ແລະຮູບປັ້ນຂອງລາວ Saint Andrew (1629-1633) ຢູ່ Vatican.ພຣະອົງໄດ້ມີຊື່ວ່ານັກປະຕິມາກໍາລາຊະວົງ Louis XIII ຂອງປະເທດຝຣັ່ງ, ແຕ່ໄດ້ເສຍຊີວິດໃນປີ 1643 ໃນລະຫວ່າງການເດີນທາງຈາກ Rome ໄປປາຣີ.[11]

ຊ່າງແກະສະຫຼັກຫຼັກໃນຍຸກທ້າຍລວມມີ Niccolo Salvi (1697–1751), ວຽກງານທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍທີ່ສຸດແມ່ນການອອກແບບຂອງນ້ໍາພຸ Trevi (1732-1751).ນ້ຳພຸຍັງບັນຈຸຜົນງານທີ່ສົມກຽດໂດຍຊ່າງແກະສະຫຼັກ Baroque ທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງອີຕາລີຄົນອື່ນໆ, ລວມທັງ Filippo della Valle Pietro Bracci, ແລະ Giovanni Grossi.ນໍ້າພຸ, ໃນຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ຄວາມສະຫງ່າງາມ, ເປັນຕົວແທນຂອງການກະທໍາສຸດທ້າຍຂອງແບບ Baroque Italian.[12]